Discriminatie op de huurmarkt

“IK VERHUUR NIET AAN VREEMDELINGEN”

“TAMZAKKEN MET EEN LEEFLOON VAN HET OCMW KOMEN NIET IN MIJN WONING”

“IK ZAL NOOIT VERHUREN AAN EEN KOPPEL LESBIENNES”

…

De huurmarkt speelt een cruciale rol in het dagelijks leven van velen.

Helaas blijft discriminatie een wijdverbreid probleem in onze samenleving, en de private huurmarkt vormt hierop geen uitzondering. Het is van essentieel belang dat de toegang tot huisvesting op een eerlijke en niet-discriminerende manier wordt gewaarborgd, zodat iedereen een dak boven zijn of haar hoofd kan hebben.

Wanneer is er sprake van discriminatie?

Discriminatie treedt op wanneer iemand benadeeld wordt op basis van beschermde kenmerken, zoals afkomst uiterlijk, geaardheid en inkomen. 

Hoewel verhuurders het recht hebben om zelf te beslissen aan wie ze hun eigendommen willen verhuren, is dit recht niet absoluut. Verhuurders mogen hun keuzes niet laten beïnvloeden door discriminerende redenen.

Bescherming door de wet

Discriminatie (in welke vorm dan ook) is uiteraard verboden en ook strafbaar. Dit geldt niet alleen voor algemene discriminatie, maar ook specifiek voor discriminatie op de huurmarkt.

Om deze bescherming te waarborgen, zijn het Gelijkekansendecreet en het Vlaams Woninghuurdecreet opgesteld.

Het Gelijkekansendecreet bevestigt het recht van iedereen op gelijke kansen en een gelijke behandeling, zoals vastgelegd in de Grondwet. Discriminatie op basis van afkomst, uiterlijk, handicap, geslacht, geaardheid en vermogen is verboden en strafbaar.

Het Vlaams Woninghuurdecreet bepaalt dat verhuurders niet meer informatie of documenten mogen opvragen van een huurder dan strikt noodzakelijk is om diens huurdersverplichtingen te beoordelen. Dit betekent dat vragen over geaardheid of afkomst als overbodig en discriminerend worden beschouwd.

Rechten van slachtoffers en juridische stappen

Indien iemand zich gediscrimineerd voelt, is het noodzakelijk bewijsmateriaal te verzamelen om dit aan te tonen. Het slachtoffer kan zich baseren op feiten die een vermoeden van discriminatie ondersteunen, zoals e-mailcorrespondentie, getuigenverklaringen, enzovoort.

Vervolgens is het aan de verhuurder om te bewijzen dat er geen sprake is van discriminatie en dat zijn beslissing gebaseerd was op legitieme criteria.

Slachtoffers van discriminatie hebben het recht op een vergoeding voor zowel morele als materiële schade. Ze kunnen een klacht indienen en een juridische procedure starten om deze rechten te waarborgen. Het is raadzaam om hiervoor contact op te nemen met een advocaat die gespecialiseerd is in discriminatiezaken. 

Het melden van discriminatie

Indien u zich gediscrimineerd voelt op de huurmarkt, zijn er verschillende instanties waar u terecht kunt om melding te maken van het voorval.

• Het Vlaams Mensenrechteninstituut is een belangrijke instantie (waarbij u de discriminatie zal melden) die discriminatie onderzoekt en maatregelen neemt om gelijke kansen te bevorderen.
• U kunt ook een klacht indienen bij het Beroepsinstituut voor Vastgoedmakelaars (BIV) als u gediscrimineerd wordt door een makelaar.
• Daarnaast kan Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum, u ook bijstaan en verder helpen bij discriminatiezaken.